طبق ماده ۲ قانون اتاق بازرگانی و صنایع و معادن جمهوری اسلامی ایران :اتاق بازرگانی ، موسسه ای غیرانتفاعی است که دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی میباشد و همچنین قانون اتاق بازرگانی در ماده ۱ اشاره میکند که اتاق بازرگانی ایران متشکل از مدیران صنعتی،معدنی،کشاورزی و بازرگانی است .ماده ۵ قانون اتاق بازرگانی به دسته ای از وظایف این اتاق پرداخته است که عبارت است از:

الف - ایجاد هماهنگی و همکاری بین بازرگانان و صاحبان صنایع و معادن و کشاورزی در اجرای قوانین مربوطه و مقررات جاری مملکتی.

ب - ارائه نظر مشورتی در خصوص لوایح و طرحهای مربوط با اتاق.

ج - همکاری با دستگاههای اجرایی و سایر مراجع ذیربط به منظور اجرای قوانین و مقررات مربوط به اتاق.

د - ارتباط با اتاق سایر کشورها و تشکیل اتاقهای مشترک و کمیته‌های مشترک با آنهابر اساس سیاست‌های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران.

ه - تشکیل و شرکت در سمینارها و کنفرانسهای مربوط به اتاق ایران در چارچوب سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی ایران.

و - کوشش در راه شناسایی بازار کالاهای صادراتی ایران در خارج از کشور و تشویق وکمک به مؤسسات مربوطه جهت شرکت در نمایشگاههای‌بازرگانی داخلی و خارجی.

ز - تشویق و ترغیب سرمایه‌گذاری داخلی در امور تولیدی بالاخص تولید کالاهای صادراتی که دارای مزیت نسبی باشند.

ح - تلاش در جهت بررسی و حل و فصل مسائل بازرگانی داخلی و خارجی اعضاء از طریق تشکیل مرکز داوری اتاق ایران که اساسنامه مرکز‌داوری مزبور به پیشنهاد وزارتخانه‌های بازرگانی و دادگستری به تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد رسید.

ط - ایجاد و اداره مرکز آمار و اطلاعات اقتصادی به منظور انجام وظایف و فعالیتهای اتاق.

ی - صدور کارت عضویت طبق آیین‌نامه اتاق ایران.

با وجود این همه وظیفه ذکر شده در این ماده، اتاق بازرگانی در ایران به مانند سایر کشور های دیگر نمیباشد چون این اتاق نمیتواند به راحتی با کشورهای دیگر به تجارت مشغول شود، تحریم ها بزرگترین مانع فعالیت اتاق بازرگانی کشور ما میباشد اما اینکه چطور این اتاق بتواند به اهداف خود برسد و با وجود تحریم ها کارایی خود را از دست ندهد جای بحث دارد که یکی از روش هایی که این اتاق میتواند در پیشبرد اهداف خود اتخاذ کند تشکیل کار گروه ها و اتاق های مشترک متعددی با کشور های دوست و همسایه مانند اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق و یا اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین و سایر کشور ها میباشدکه ماده ۵ قانون اتاق بازرگانی هم به این امر اشاره کرده و آن را جز وظایف اتاق بازرگانی شمرده است.

تشکیل اینگونه اتاق های مشترک سبب میشود ما با این کشورها بدون تاثیر کشور های ثالث و تحریم کننده و حامیان تحریم، مبادله تجاری داشته باشیم و از افول تجارت و بازرگانی در ایران تا حدودی بکاهیم. همچنین قابل ذکر است باتوجه به اینکه اتاق بازرگانی درواقع یک سازمان‌ مردم‌ نهاد (NGO) است و این ارگان‌ها شامل تحریم نیستند، به همین دلیل اتاق بازرگانی می‌تواند با تاسیس اتاق‌هایی در کشورهای خاص ظرفیت صادراتی کشور را در مقاصد هدف افزایش دهد.

تاسیس و توسعه نمایشگاه‌های دائمی در کشورهای هدف و عرضه محصولات متنوع در آنها می‌تواند تولید کنندگانی را که قصد صادرات دارند، اما نمی‌توانند ارتباط برقرار کنند، به بازارهای هدف وصل کند.

اگر اتاق‌های بازرگانی در کشورهای هدف تشکیلات قوی داشته باشند، می‌توانند از حوزه حمل و نقل و بازاریابی گرفته تا فروش کمک کرده و حتی موانع بر سر راه تجار را برطرف کنند.

اقداماتی از این دست توسط اتاق بازرگانی ایران باید با حمایت های قانونی و اجرایی از طریق  مجلس و دولت همراه باشد.

سپیده احمدیان فرد